Binnen Enver hebben we veel verschillende hulpvormen, expertises en kennis in huis. Met elkaar werken we dagelijks aan het ondersteunen van kinderen, jongeren en gezinnen. Om een inkijkje in ons werk te geven delen we blogs geschreven door onze hulpverleners.
Wat als je moeder ter wereld komt om de relatie van je grootouders te redden? Ook al lukt haar dat niet. Ze zou dit haar hele jeugd te horen krijgen. Zich de schuld steeds meer toe-eigenen en denken dat zij de reden is dat haar vader bij hen is weggegaan. Misschien was het zelfs wel anders gelopen als zij er niet was geweest…
Wat als je vader opgroeit in een gezin waarin geen ruimte is om buiten de lijntjes te kleuren? Waar zijn vaders wil wet is en zijn moeder met harde hand haar frustraties afreageert op je vader en zijn zus. Hij zou het geweld normaal gaan vinden. En hij zou zelfs gaan vinden dat je het over jezelf afroept als je je niet aan de regels houdt in huis.
Een nieuw hoofdstuk
Wat als je ouders elkaar aangrijpen om op eigen benen te kunnen gaan staan? Een kans om het ouderlijk huis te ontvluchten en een nieuw hoofdstuk open te slaan. Misschien naïef en onnadenkend maar ervan overtuigd dat ze het anders gaan doen. Helemaal op hun eigen manier. Zonder dat echt te kennen en te weten hoe dat eigenlijk is. En wat als hier jouw verhaal begint?
Bagage
Je groeit op met mooie maar ook moeilijke herinneringen. Je ouders hebben last van de rugzak die zij met zich meedragen. Oude invloeden, normen en waarden. Ze kennen wat ze weten en proberen het op hun eigen manier. Ze doen hun best maar merken al gauw dat het opvoeden meer van hen vraagt dan wat ze nu kunnen bieden.
Ze staan er alleen voor. Dat betekent ook weinig steun voor jou en je zusje. Je moeders onzekerheid begint op te spelen en als jullie de grenzen opzoeken, betrekt ze dat steeds meer op zichzelf. Jouw vader bevestigt dit. Hij weet zich geen raad met zijn frustraties. Hij wilde het zo graag anders en neemt het je moeder kwalijk dat het loopt zoals het nu gaat.
Machteloosheid
Voor jullie begint het nieuwe normaal steeds meer vorm te krijgen. Praten wordt schreeuwen en je stapt steeds meer over de gestelde grenzen heen. Je ouders zijn makkelijk tegen elkaar uit te spelen en zitten al lang niet meer op één lijn. Alleen in hun machteloosheid weten zij elkaar nog te vinden. Je vader uit dit in agressie en je moeder laat jou steeds meer los.
Hoop en vertrouwen raken jullie langzaam kwijt. Je ouders zijn boos om wat jij hun aandoet. Het doet hen verdriet om zo midden in hun onmacht te staan. Als gezin groeien jullie steeds verder uit elkaar. Het geweld neemt toe en grenzen verdwijnen. Hoe behoud jij dan nog het gevoel dat je ertoe doet en belangrijk voor hen bent?
Daar ga je
Een onzeker meisje, op haar weg naar volwassenheid. Zo ontmoet je hen die zo anders zijn dan zij. Jongens die jou wel begrijpen en naar je luisteren. Die je liefde geven, steun én aandacht. Jongens die het beste met jou voor hebben. Eindelijk word je gezien en ze geven jou het gevoel dat jij wel degelijk belangrijk bent. Ook al menen ze dat niet echt.
Langzaam raken je ouders jou kwijt aan die jongens die jou voor zich winnen. Die steeds meer afstand creëren en je doen geloven dat je beter af bent met hen. Ik begrijp het wel, want alles beter dan dit. Maar hoe kunnen we jou veilig houden? Waar gaan we beginnen? Het doorbreken van oude patronen van geweld, weinig eigenwaarde, van schuld en niet schuldig zijn.
Systeemgericht werken
Wat als we het tij toch eens zouden kunnen keren. Ik merk motivatie en zie daarmee mogelijkheden. Naast de gesprekken met jou ga ik actief aan de slag met je ouders en jullie als gezin. Zelfs die afstandcreërende jongens betrek ik er op een gegeven moment bij. Ik laat jullie als gezin stapjes zetten in het écht naar elkaar luisteren, anders leren doen en voelen. Vertrouwen opbouwen en de verbinding vergroten. We zijn er nog lang niet, maar we zijn onderweg.